ชีวิตที่ดี เริ่มที่ตัวเรา

ชีวิตที่จมปลักอยู่กับบางอย่าง แล้วแก้ไม่ตก เดินออกมาไม่เป็น จะทำให้เราเสียเวลาในการใช้ชีวิตบนโลกนี้ไปอย่างมากมายเลย
ป่วยเมื่อไรจะหาย
อ้วนเมื่อไรจะผอม
จนเมื่อไรจะรวย
อกหักเมื่อไรจะหายดี
ถ้าเราวนๆเวียนๆแก้ไม่ตก เหมือนงูกินหางตัวเองร่ำไป จะมั่นคงได้อย่างไร
ความมั่นคงจะไปฝากไว้กับคู่ชีวิตได้ไหม
ฝากไว้กับลูกหลานได้ไหม
ยากจะคาดเดา
เราอายุยังน้อย จงฝากไว้กับตัวเอง
เรามั่นคง คู้รัก ลูก หลาน ใครๆก็อยากอยู่ด้วย
มั่นคงคืออะไร
-ไม่ทำงาน 6 เดือนมีเงินใช้ไหม
-ป่วยมีเงินรักษาหรือเปล่า หลักประกันสุขภาพเดี๋ยวนี้ทำให้คนอ่อนเปลี้ย ป่วยไม่จ่ายสักบาทก็หายได้
-แค่ค่าใช้จ่ายระหว่างป่วยที่ไม่เกิดรายได้ จ่ายมากกว่าค่ารักษาเยอะ
ถ้าสุนทรีในชีวิตคือการปล่อยตัว ปล่อยใจไปกับการตัดสินใจในทางลบ ชีวิตเราในไม่ช้า จะไม่เหลืออะไรเลย.....อาจจะเหลือไว้ให้บ้าง ไว้ให้คิดถึงชีวิต...ที่ควรจะดี

ทุกวันนี้คนเราใช้จ่ายไปตามกระแส
ไปโหลดเอ็กเซลไฟล์ของธนาคารมาใช้สิ ไฟล์การจัดทำรายรับรายจ่ายประจำเดือน แดงเถือกคือช่องของใช้ฟุ่มเฟือย
เกือบ 80% ของค่าใช้จ่ายแต่ละเดือน มาจากของพวกนี้
อีก 20% เป็นค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตที่จำเป็น
เรา เอาเวลาไปทำอะไรที่ฟุ่มเฟือยมากแล้ว เงินก็หายมากตามอีก
-ฉันจบมาออกจากบ้านกับปริญญา 1 ใบและเงินที่แม่ให้ไว้นำมาใช้ไม่กี่พันสำหรับการกินอยู่เพื่อรอเงินเดือนเดือนแรก
-ฉันจบมาพร้อมกับสุขภาพที่ไม่สู้มลพิษในอากาศ ป่วยคัดแน่นจมูก ลุกลามคออักเสบ อยู่เป็นประจำ
-จากนั้นฉันเริ่มปรับปรุงสุขภาพ การกินอยู่ ลด ละ เลิก สิ่งที่จะไปเป็นภาระเอาภูมิคุ้มกันไปซ่อมแซมรักษา เอาภูมิคุ้มกันกลับมาช่วยเสริมสร้างแทน ฉันไม่ป่วย ไม่แม้กระทั้งเป็นหวัดใน 1 ปี
จากนั้น

-จากนั้นฉันเริ่มคิดถึงการออกกำลังกาย กล้ามเนื้อฉันแข็งแรงขึ้น ฉันเห็นความแตกต่างว่า...ฉันสามารถแต่งต่างได้มากมายจากคนเดิมที่เคยเป็น...ยังแข็งแรงได้อีก

-จากนั้นฉัน...คิดถึงความมั่นคง มองกลับไปถึงการใช้จ่ายต่างๆ เพื่อ"ความมั่นคง" ตอนนั้นความมั่นคงอาจเป็นแค่ อยากหายป่าวย อยากแข็งแรง

-จากนั้นฉันเริ่มพยายามที่จะจัดการค่าใช้จ่ายแต่ละเดือน

พยายามเก็บเงินแบ่ง

-ส่วนเพื่อใช้จ่ายกรณีไม่ได้ทำงาน ให้อยู่ได้หลายเดือนี่สุดถ้าว่างง่าน

-ส่วนเพื่อการส่งให้บุพการี อันนี้ส่งได้ต่อเนื่องไม่เคยขาดแม้ไม่ถึงเรื่อนหมื่น แต่ก็ส่งได้มากขึ้นทุกปี และซื้อของใช้เข้าบ้านให้ทุกเดือน

-ส่วนที่เก็บสำรองยามฉุกเฉิน...ทำเถอะอย่าอายตัวเองที่แบ่งส่วนแล้วมีส่วนละไม่มาก แต่ให้อายตัวเองที่...ไม่ได้ทำเลย

จะเข้าปีที่ 4 แล้วกับการทำงานที่สีคิ้ว

เข้าปีที่สี่ที่ทำกองทุนสำรองเลี้ยงชีพกับบริษัท (provident fund) จะเข้าปีที่ 4 แล้ว ที่จ่ายเงินเข้าเดือนละ หนึ่งพันบาท + กับที่นายจ้างสมทบให้อีก หนึ่งพันบาท และเซ็นยินยอมให้ UOB สำเงินของเราส่วนนี้ไปลงทุนในตราสารทุนได้อย่างสูงสุด 

และปีนี้ก็จะเริ่มนำเงินเดือน และเงินเก็บในบัญชีสะสมทรัพย์ธรรมดาที่ไม่ก่อให้เกิดมูลค่าเลยเพราะดอกเบี้ยตึ๋งนึง นำออกไปแปะๆ วางๆไว้กับกองทุนรวมของธนาคาร นั่งอ่านเว็บทุกครั้งที่ว่าง เพื่อเรียนรู้การจัดการ เพิ่มพูนประสบการณ์ชีวิตให้ตัวเราเอง

ทุกวันนี้ข้อมูลข่าสารสามารถเข้าถึงได้ทุกคน กลางทุ่งนายังได้

สมัยก่อนคนเข้าถึงข้อมูลมีไม่มากกระจุกตัว

...เริ่มจากกองทุนตลาดเงินก่อนล่ะ เพื่อเรียนรู้การซื้อขาย การค่อยเป็น ค่อยไป ไม่มีการเรียนรู้ได้ น่าจะจำไปมากกว่าการได้ลองด้วยตัวเอง

โอกาส มีอยู่รอบตัวเรา 

ถ้าเรา "ก้าวไม่พ้นตัวเราเอง" เราจะไปเริ่มต้นชีวิตที่ดี ที่อยากจะมี....ได้เมื่อไร

เพราะรักจึงได้รู้ 2

สิบว่าปีที่ผ่านมา เขียนเรื่องราวมามายในชีวิต สมุดบันทึกจะอยู่ข้างกายเสมอ
เป็นคนธรรมดาที่มีรักเหมือนคนอื่นๆทั่วไป
รักที่ผ่านมา รักที่มีอยู่
มันมีความหมาย มีเรื่องราว แต่หลายครั้งเราอาจทำเรื่องดีๆที่ผ่านมาหล่นหาย หากลืมที่จะบันทึกมันเอาไว้
วันที่เราสมวังอะไรก็สวย และดีไปหมด ความสุขช่างอยู่ข้างกายเราทุกที่
แต่ในวันที่ทุกข์ ผิดหวัง เสียใจ รักนั้นก็ทำให้คนๆหนึ่งนอนอยู่รู้สึกราวกับว่า ตัวเองค่อยๆจมและละลายลงไปกับเตียงนอน ไม่อยากเคลื่อนไหว ไร้ทิศทาง...อันนั้นความคิดของคนผิดหวัง....เราไม่ได้ไม่ชอบคนอื่น แต่เรากำลังไม่ชอบตัวเองต่างหาก กับสถานะใหม่ในตอนนั้น

รักเก่า ส่วนถูก ก็มี ส่วนผิดก็มี
มากพอที่จะเป็นครู ให้การเดินทางครั้งใหม่ ไปได้ดีกว่าเดิม แก้ปัญหาได้ดีกว่าเดิม
ชีวิตในส่วนของความรัก เป็นอีกแบบที่เรามีโอกาสได้เรียนรู้แต่ไม่มีสิทธิได้กลับไปแก้ไข แต่เราจะเป็นคนรักที่ดีกว่า ในคราวต่อไป

เพราะรัก จึงได้รู้ 1

อยากจะเขียนเรื่องราวเกี่ยวกับ ความรัก
ใครๆก็เป็นส่วนหนึงของ ความรัก ได้
ได้รัก
ถูกรัก
แอบรัก
อยากมีรัก
เสียรัก

แต่ไม่ว่าจะอยูในสถานะใด สมหวังหรือไม่
หรือ ผิดหวัง

ในยามผิดหวัง หรือยังไร้จุดหมาย ยังไม่ได้มีคนเดินมาบรรจบกับทางเดินเรา
...ขอให้เดินทางต่อไป ตั้งเป้าหมายให้ไกลกว่ารัก แล้วพยามยามทำให้สำเร็จ
ระหว่างการเดินทาง รักจะผ่านเข้ามาเอง
ขอให้เตรียมตัวให้พร้อมกับรัก
เพื่อให้ได้เจอ และได้รัก
แล้วชีวิตจะมีความหมาย
อย่าปล่อยตัวให้ย่ำแย่ เพื่อรอรัก
เพราะรักจะหนีห่างคนที่ไม่พร้อม...ไม่พร้อมแม้แต่จะดูแลตัวเองให้ดี